Behoudende types schijnen zich vooral ongerust te maken  dat Frans Timmermans, of Timmerfrans zoals zijn vele vijanden hem bij voorkeur noemen, na de volgende verkiezingen de opvolger wordt van premier Dick Schoof.

Mij lijkt die bezorgdheid nogal voorbarig, al geef ik toe dat ik niet de wijsheid in pacht heb. Evenmin beschik ik over de gave van helderziendheid, iets wat ik overigens met alle anderen gemeen heb.

Om te beginnen zal Timmermans – als hij zich al minister-president mag noemen, want dat is nog lang niet gezegd – alle reden hebben tot bescheidenheid. Hij kent zijn reputatie, veronderstel ik, en heeft volop aanleiding om zich terughoudend op te stellen.

Bovendien regeert hij niet alleen. GroenLinks/PvdA (of hoe de club straks ook zal gaan heten) treedt aan in een centrumlinks kabinet. Dat wil zeggen in gezelschap van de VVD, het CDA en vermoedelijk ook D66.

Van die laatste partij zal ze inhoudelijk niet heel veel last hebben, maar van die eerste twee des te meer. Mocht Timmermans – na een vermoedelijk zeer langdurige kabinetsformatie met veel vaag geklets over migratie – toch zijn premiershand overspelen, dan staat het de VVD en het CDA vrij een einde te maken aan de coalitie.

Misschien zal het CDA dat niet zo snel zal doen, want de christendemocraten zijn een beetje linksig geworden. Maar de VVD heeft – neem ik aan – geen twijfels. Immers: de weg naar een centrumrechtse regering (al dan niet met de PVV) blijft openstaan.

Het CDA kent die luxe – althans als het de voorzichtig linkse koers wil aanhouden – niet. Het zal zich dan ook eerst eens uitgebreid achter de oren krabben. Niettemin heeft het de mogelijkheid om te breken wel. Nog los van het feit dat de vertrouwde rechtse sentimenten in een coalitie met twee progressieve partijen wel weer de kop op zullen steken.

Bij Timmermans en consorten mag je dat bekend veronderstellen. Zijn partij zal als ze verstandig is op tijd inbinden.

De angst dat Timmermans zich door GroenLinks laat overheersen lijkt me ook wat vergezocht. De kopstukken van deze, op dat moment wellicht voormalige partij zullen veel te blij zijn dat ze eindelijk aan de macht zijn. Waarom zouden ze de doordrammer gaan spelen als ze daarna met lege handen komen te staan? Ze hebben toch al een gelijkhebberig imago.

Uiteraard staat ook de fusieclub het vrij voortijdig een einde te maken aan de coalitie. Misschien had de PvdA dat moeten doen bij Rutte II, toen ze op het eind een recordverlies leed en definitief (of in elk geval langdurig) klein werd. Maar dat is allemaal achteraf praten, hooguit interessant voor de historici.

Misschien zal de nieuwe partij trouwens extra voorzichtig zijn omdat ze de premier levert. Kabinetten die komaf maken met een regime waarin ze dat doen, komen wat minder vaak voor, al hebben ze wel bestaan.

GroenLinks/PvdA kan vanzelfsprekend ook blijven wachten op de gelegenheid om zonder de VVD te regeren. Ik denk dat ze lang kunnen wachten. Want een linkse meerderheid is in Nederland – net als in de meeste andere landen – ver weg. Centrumlinks, met een zeer gematigd vooruitstrevend beleid, is het beste wat er inzit.